19 Haziran 2017 Pazartesi

İnsan İnsan..

Hâlini düzelten ya da terk eden buradan bile sıyrıldı, ben onu hep elenmiş saydım.
Yapmaya yapabilmeye değil olmaya inandım,
sanki olabilecek ama olmaya yetemeyecek bir şey olduğuma inandım.
Kâinatın bu aşağı mahallesinde yükseğe hayran yaşadım.
Hep dallara, dağlara, aklını verip giden delilere hayran yaşadım.
Aklını beğenenlere şaştım da yaşadım.
Yaşamadıysam da şurda durdum, evet o yokuşun üstünde durdum, yaz da önümden geçti,
sonbahar da.
Ben durdum.

Kendi çocukluğum ve gençliğim, öyle olduğuna şaştığım yetişkinliğim de geçti her şey ile beraber, ben yokuşun üstünde her şeyi gördüm.
Gezen gezdiği yeri görürken ben durduğum için her şey önümden yüzerek geçti, gördüm. 
Kendimi kendimden ayırıp da gördüm.
Seni de gördüm her şeyi söyleyemesem de ötekini de, nereye gittiğini neye koştuğunu gördüm, 
akşam elindekileri gördüm, sofranı, etrafını gördüm.
Beni görünce ifadeni değiştirsen de neşeni gördüm, bazen endişeni gördüm, endişeni kovalamaya çalışmanı gördüm, tekrar iyi olmaya çalışmanı gördüm, seni ve ötekileri gördüm.!

İz kayboluncaya kadar gördüm, kaybolduktan sonra gözlerimi kapatıp görmeye devam ettim.
Biliyorum, ne olsa dolaştım aralarında, aranızda.
Yabancı değilim tuhaf bir şey söylendiğinde ya da âşina değilim sıradan bir söze.

Çünkü aslında kimsenin değil bunlar, 
sen içindekileri geri çektiğinde. 

Bak nasıl susuveriyor, neden feveran ettiğini bile hatırlamıyorsun
ya da yapıştığın bir şey elinden düşünce arkana bile bakmıyorsun...

1 yorum:

YORUM ONAYI AÇIKTIR.
Yani; saygı sınırını aşmadığınız sürece tüm yorumlarınız yayınlanacak ve cevaplanacaktır, özel cevap için mail bırakabilirsiniz,
teşekkür ediyorum şimdiden..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...